ജീവിതം

ജീവിതമൊരു ക്യാൻവാസ്,

ചായം പുരളാത്ത, ശൂന്യവും

നഗ്നവുമായ ക്യാൻവാസ്,

അതിൽ നമ്മൾ വരക്കേണ്ട

നമ്മുടെ കൈയ്യൊപ്പുള്ള

നമ്മുടെ തന്നെ ഛായാചിത്രം,

നിയന്ത്രണങ്ങൾ ഇല്ലാത്ത,

വന്യസങ്കൽപ്പങ്ങളുടെ

കടും നിറച്ചാർത്തുകളിൽ,

നമ്മൾ വരയ്ക്കുന്ന

നമ്മുടെ ഛായാചിത്രം;

ജീവിതമൊരു പടുവൃക്ഷം,

ഉറപ്പുള്ള കാതലുള്ള വൃക്ഷം,

കൊടുങ്കാറ്റിൽ കടപ്പുഴകാത്ത,

പേമാരിയിൽ വേരറ്റ് പോകാത്ത,

ആഴങ്ങളിൽ അടിവേരാഴ്ത്തിയ,

ആടിയുലയാത്ത പടുവൃക്ഷം;

ജീവിതമൊരു പുഴ,

നിലയ്ക്കാതെ ഒഴുകും പുഴ,

വളവുകളിലും, കൈ വഴികളിലും,

പുതിയ ഉണർവുകൾ നൽകുന്ന,

പുതിയ കാഴ്ചകൾ നൽകുന്ന,

നിലയ്ക്കാത്ത വറ്റാത്ത പുഴ;

ജീവിതമൊരു കടൽത്തീരം,

വന്നു പോയവർ ഉപേക്ഷിച്ച

പാദ മുദ്രകളെ നെഞ്ചോരം

താലോലിക്കുന്ന കടൽത്തീരം,

ആവർത്തിച്ചെത്തുന്ന തിരകളിൽ

മിനുസപ്പെട്ട വെള്ളാരം കല്ലുകളിൽ,

പ്രിയപ്പെട്ടവരുടെ ഓർമ്മകൾ

കാണുന്ന വിരഹിണിയായ തീരം;

ജീവിതമൊരു നിബിഡ വനം,

ഇടതൂർന്ന ചിന്തകളുടെ കൊടുങ്കാട്,

വെളിച്ചം കടക്കാത്ത അകങ്ങളിൽ

ഒളിച്ചിരിക്കുന്ന ഭയങ്ങളുടെ സങ്കേതം,

പുറം ലോകമറിയാത്ത ചിന്തകളുടെ

ജഡം അടിഞ്ഞു മണ്ണായ നിബിഡ വനം;

ജീവിതമൊരു പഴകിയ വീഞ്ഞ്,

അസാനിപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത വിധം

കുടിക്കും തോറും ദാഹിപ്പിക്കുന്ന,

ഞരമ്പുകളിൽ പിടിമുറുക്കുന്ന,

കയ്പ്പും മധുരവും എരിവുമുള്ള,

വീര്യം കൂടിയ പഴകിയ വീഞ്ഞ്;

ജീവിതം,

പുനരാവർത്തനങ്ങളില്ലാത്ത,

യാദൃശ്ചികതയിൽ പൂവിട്ട,

നിഗൂഢതകൾ നിറഞ്ഞ,

വിചിത്രമായൊരു പ്രഹേളിക.

- വൈശാഖ് വെങ്കിലോട്